نسخه‌های اولیه قهوه فوری
تولید اولین نسخه‌های قهوه فوری به سال ۱۷۷۱ باز می‌گردد.
این اتفاق تقریبا ۲۰۰ سال پس از معرفی قهوه به اروپا رخ داد و بریتانیای کبیر حق اختراع آن را به جان درینگ اعطا کرد.
در ایالات متحده، اولین قهوه فوری درجنگ داخلی برای سربازانی که به دنبال راهی برای افزایش انرژی خود بودند،که حمل آن هم آسان باشد، ثبت شد.
حدود سال ۱۸۰۰ میلادی در سانفرانسیسکو جیمزفولگر و پسرانش یک شرکت قهوه راه اندازی کردند.
فولگر اولین دانه‌های آسیاب شده را که نیازی به برشته شدن و آسیاب کردن در خانه نبود، چیزی که نوشیدن قهوه را بسیار طاقت‌فرسا کرده بود، در تلاشی برای جذب معدنچیان در دوران طوفان طلا فروخت. اما در نهایت آنچه ما امروز به عنوان قهوه فوری می شناسیم در سال 1890 با نام تجاری (Strang’s Coffee) فروخته شد.
توسط دیوید استرنگ در نیوزلند اختراع و به ثبت رسید. اما تنها در نمایشگاه پان-آمریکن در سال ۱۹۰۱ بود که قهوه فوری مورد توجه گسترده قرار گرفت، زمانی که ساتوری کاتو (Satori Kato) ، دانشمند ژاپنی شاغل در شیکاگو، آن را به توده مردم معرفی کرد.
در سال ۱۹۱۰، شیمیدان انگلیسی جورج کنستانت لوئیس واشنگتن فرآیند دیگری را برای تهیه قهوه فوری در حین زندگی در گواتمالا توسعه داد. او که مشتاقانه قهوه می‌نوشید، متوجه تجمع پودر قهوه روی دهانه قهوه‌جوش نقره‌ای مورد علاقه‌اش شد. این امر کنجکاوی او را برانگیخت و آزمایش‌های بیشتری را دنبال کرد. او سرانجام یک کریستال قهوه خشک شده شبیه آنچه امروز داریم با نام تجاری «Red E Coffee» تولید کرد.
قهوه فوری اغلب در سفر و در مکان هایی که آشپزخانه مناسبی وجود ندارد، مانند قطار، کیوسک های نوشیدنی و دفاتر کار استفاده می‌شود.
میزان کافئین قهوه فوری: کافئین پرمصرف‌ترین محرک در جهان است و قهوه بزرگترین منبع غذایی حاوی کافئین است.